Η ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ


Υπάρχουν δύο ειδών κοινοπραξίες, που επεμβαίνουν αλλοιώνοντας την ελεύθερη έκφραση της προσφοράς και της ζήτησης σε ένα χρηματιστήριο.

Καταρχήν οι σταθεροποιητικές, που σκοπός τους είναι η διατήρηση της σταθερότητας μιας μετοχής και όχι η επίτευξη κερδών.
Πολλοί επενδυτές αποφεύγουν μια μετοχή που υπόκειται σε ξαφνικές και βίαιες διακυμάνσεις, χωρίς προφανή αιτία. Η κοινοπραξία αυτή διασφαλίζει την ομαλή διακύμανση, αλλά και την απαραίτητη ρευστότητα, επιτρέποντας στον συναλλασσόμενο να διενεργήσει την πράξη που επιθυμεί χωρίς δυσκολίες.

Το δεύτερο είδος κοινοπραξιών οργανώνεται με πρόθεση την αποκόμιση κέρδους. Μια αδικαιολόγητα χαμηλή τιμή ευνοεί την δημιουργία ενός τέτοιου επενδυτικού σχήματος.
Το να είναι μέλος κάποιος μιας κερδοσκοπικής ομάδας αυτού του είδους, του δίνει ένα πλεονέκτημα έναντι των υπολοίπων που δεν συμμετέχουν.

Όμως ακόμα και αν κατέχει μία αξιόπιστη πληροφορία, π.χ. ότι κάποια μετοχή συγκεντρώνεται, δεν έχει καμία εξασφάλιση πως θα κάνει καλά να την αγοράσει. Πρέπει ταυτόχρονα να επιτρέψουν και οι υπόλοιποι συντελεστές της αγοράς να γίνει πραγματικότητα.

Βασική αρχή για το χρηματιστήριο, όπως άλλωστε και για κάθε τι στο σύμπαν, είναι πως ακολουθεί το δρόμο της ελάχιστης αντίστασης. Ο δρόμος αυτός καθορίζεται από μια υποδομή, που συνήθως δεν είναι ορατή.

Η αγορά, δεν ξέρει και δεν την νοιάζει ποιος είναι ο σκοπός του κερδοσκόπου. Κανείς δεν έχει την δύναμη να πάει κόντρα στις διαθέσεις της αγοράς για πολύ καιρό.

Τα παραπάνω, όπως είναι φυσικό, ισχύουν ικανοποιητικά μόνο στις αγορές που είναι ισχυρό το απρόσωπο στοιχείο του σχηματισμού των τιμών. Εκεί που υπάρχει πλήθος επενδυτών και συναλλαγών, οι τιμές αποσχίζονται από δυνατότητες ατομικών παρεμβάσεων και η συμπεριφορά τους παίρνει τον χαρακτήρα στατιστικού φαινόμενου.

Τα στατιστικά φαινόμενα αυτά αποτυπώνονται, επειδή ακόμα και οι μεγάλοι παίχτες μπορούν να επηρεάσουν μόνο την πορεία των τιμών, όχι να την διαμορφώσουν.