ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ


Το μαθηματικό μοντέλο που εφαρμόζεται στην επικοινωνία, βασίζεται στην θεωρία για την εξάπλωση των επιδημιών.

Υποθέτουμε πως μια ασθένεια έχει ένα συγκεκριμένο ρυθμό μετάδοσης και ένα δεδομένο ρυθμό απομάκρυνσης (το ρυθμό που τα μολυσμένα άτομα παύουν να μεταδίδουν την ασθένεια λόγω ανάρρωσης ή θανάτου).

Αν ο ρυθμός απομάκρυνσης είναι μηδενικός, το ποσοστό μετάδοσης αυξάνεται αρχικά με το ρυθμό μετάδοσης και ο απόλυτος αριθμός των μολυσμένων αυξάνεται όλο και ταχύτερα.
Από ένα σημείο και πέρα όμως, ο ρυθμός αύξησης αρχίζει να μειώνεται, καθώς η δεξαμενή των υγιών ατόμων αρχίζει να αδειάζει.

Αντίθετα, αν ο ρυθμός απομάκρυνσης είναι μεγαλύτερος του μηδενός, αλλά μικρότερος από τον ρυθμό μετάδοσης, το μοντέλο θα έχει γραφική παράσταση στο σχήμα της καμπάνας.
Ο αριθμός των αρρώστων θα αρχίσει να αυξάνεται από το μηδέν, θα φτάσει στην κορυφή και κατόπιν θα ξανακαταλήξει στο μηδέν.

Ωστόσο, το μοντέλο για τις επιδημίες, είναι λιγότερο ακριβές στον προσδιορισμό των κοινωνικώς διαδικασιών. Το ποσοστό σφαλμάτων μετάδοσης είναι υψηλότερο στην μεταφορά του προφορικού λόγου. Είναι όπως το παιχνίδι του σπασμένου τηλεφώνου.

Στις ημέρες μας όμως, η σύγχρονη τεχνολογία σε μεγάλο βαθμό έχει αμβλύνει το φαινόμενο του σπασμένου τηλεφώνου. Η ευκολία επικοινωνίας μέσω τηλεφώνου, χωρίς γεωγραφικούς περιορισμούς, οι δορυφορικές εκπομπές, η εκτενής χρήση του Internet και των Υ/Η καθιστούν την μεταφορά μεγάλου όγκου πληροφοριών άμεση και σχεδόν αλάνθαστη.

Η κατεύθυνση των ανθρώπων προς μία μετοχή, αλλά και η αποχώρηση τους, ερμηνεύεται σε μεγάλο βαθμό από το παραπάνω μαθηματικό μοντέλο.
Επειδή όμως δεν μπορούμε να ορίσουμε εύκολα τις μεταβλητές στους ρυθμούς αύξησης και απομάκρυνσης, περισσότερο χρησιμεύει στην κατανόηση των αιτίων της διακύμανσης των τιμών, παρά στον ακριβή προσδιορισμό τους.